Kalb-i Selîm

Sağlıklı vücuddan sağlıklı amel doğar. Tāatler vücud sağlığıyla alâkalıdır. Sevgili Peygamberimiz (sav): “Allâh’ım, Zât-ı Akdes’inden sıhhat, âfiyet ve güzel ahlâk isterim.”¹ diye duā eder. Madden ve mânen kalbin salâhı bütün vücudun salâhıdır. Sevgili Peygamberimiz (sav) buyurur: “Bilin ki, bedende öyle bir et parçası vardır ki, o iyi olursa, bütün beden iyi olur; o bozulursa, bütün beden bozuk olur. Bilin ki, o kalptir.”² Yaratılışta mevcut îman, kalbe yazılınca, âzâlar o istikāmette hareket eder. Herkes kapısının önünü süpürürse mahalle temiz olur. “Bir toplum kendi özündeki nitelikleri değiştirmediği sürece, Allah onların durumunu ister iyilik, ister kötülük yönünde olsun değiştirmez.”³ Su, kaynağından içilir. İdârenin düzgünlüğü, her cihete yansır. Âlimlerin salâhı halkı felâha götürür. Gönül pınarından kaynayan su pâk, devlet reisleri ādil, ulemâ haşyet, Allah Teâlâ’ya tâzimde bulunursa, cemiyet asr-ı saâdet Muhammedî hayâtı yaşar.

Kalb, tıbben kanı vücûda pompalar. Metabolizma sonucu artık ürünleri vücuttan atar. Vücut ısısını düzene kor. Asit-baz dengesinin korur. Hormon ve enzimleri ihtiyaç duyulan bölgelere taşır. Arabanın motoru gibi vazîfe yapar. Kalble Cenâb-ı Hakk’ın huzûruna varılacağına göre, gönlün tanzîmi en önemli bir husustur. Misâfir ağırlanacak oda, yemek yenecek tabak, çay içilecek bardak temiz tutulur. 

Kalb ile îman arasındaki münasebet öyle ki, Allah Teâlâ îmânı kalbe yazmıştır. Kalbin Allah’a tazimi niteliğindeki haşyet, Kur’an’ın konu edindiği bir başka kalb amelidir: “Görmediği halde Rahmân'a karşı haşyet, derin bir saygı besleyip içi ürpertiyle dolan ve sürekli mü’min, Allâh’a yönelmiş, O'na boyun eğmiş bir kalple gelen her kul için.” “Şimdi girin oraya selâmetle ve her türlü kötülükten emniyet içinde. Artık bugün, sonsuz hayâtın başladığı gündür!”⁴ der. İnâbe, zikir, takvâ mahalli olması sebebiyle, son derece pak ve duru olmasına itinâ gösterilir. Gönle gelen misâfirlerin değeri ölçülemez. Feyiz, mânevî coşkunluk, itminan, mânevî suskunluk, sükûnettir. Tecellî, kalbe doğan ledünnî ilim ve nurlardır. İlham, Allah Teâlâ’dan insanın kalbine ulaştırılan mânevî haber ve ikramlardır. Vâridât, ânî gelen lütuftur Cenâb-ı Hak’dan. Sayılamayacak kadar çok nîmetlerdir. Nîmetlerin üstünde bir nîmet vardır ki, o da Cemâl-i İlâhî’dir. “Beni ne yerim aldı, ne semâm; lâkin, bir mü’min kulumun kalbi beni alır..”⁵ 

Ârifler der ki, kalbin darlığı, Hakk’ın gayrını alamamasındandır. Genişliği kıdem nurlarının onda zuhûru itibârı iledir. Hz. Mevlânâ’ya göre, her sûfînin bir defteri vardır. Fakat sûfînin defteri, harflerin yazılmasından meydana gelen karalama defteri gibi değildir. O, ancak kar gibi bembeyaz ve tertemiz bir gönüldür. Dostun sesi orada yankılanır. Bu sestir ilham. Bu sadâdır ilm-i ledün. Bu sestir mevlid yazarını dillendiren. 

Bî huruf-u lâfz-u savt ol pâdişah
Mustafa’ya söyledi bi iştibah

Harfsiz, sözsüz, kelimesiz bir şekilde
Rabbilâlemîn şüphesiz Mustafa’ya şöyle dedi.

Dedi kim matlub-ü maksudun benem
Sevdiğin can ile mabudün benem

Dedi ki: Senin ulaşmak istediğin gayen, arzun benim.
Can ile sevdiğin, ibadet ettiğin Allah’ın benim.

Gece gündüz durmayub istediğin
Nola kim görsem cemalin dediğin 

Gece gündüz durmadan,
Yüzünü görmek istediğin Rabbin benim.

Gel habibim sana müştak olmuşam
Cümle halkı sana bende kılmışam

Bu sadâdır Şâh-ı Nakşibend’i gönülden söyleten.

“Sükûtumuzdan faydalanmayan kelâmımızdan istifâde edemez.” der.

Kalemi kılıç Necib Fazıl da der ki:

Aç kapıyı haber var,
Ötenin ötesinden.
Dudaklarda şarkılar,
Kurtuluş bestesinden.

Biz geldik, bilen bilsin.
Gönül gönül girilsin.
İnsanlar devşirilsin,
Sonsuzluk destesinden.  

Kalb, Allah Teâlâ’ya açılan bir kapıdır. Temizliği İlâhî bir emirdir. “Ol günde emvâl ve evlâdın fâidesi olmayacakdır. Meğer ki insân kalb-i selîm ile Allâh'a gelmiş olsun.”⁶ 

Dipnotlar:
1 Müslim, Zikir 72, Tirmizî, Daavât, 72.
2 Buhârî, Îmân 39.
3 Ra’d, 13/11.
4 Kaf, 50/32-34.
5 Aclunî, 2/195.
6 Şuarâ, 26/88.

Kasım 2024, sayfa no: 4-5