Editör'den...

Sûretden Mānâya Yolculuk

Maddeden mânâya, kabuktan öze, sûretten sîrete geçmemiz gerekiyor. Özellikle içinde bulunduğumuz zaman dilimi, hâkim kültür bizi sîreti (iç âlemi) terk edip, sûrete (dış görünüşe) önem vermeye sürüklemiş durumda. Gündelik hayatımızda karşılaştığımız bir kişinin notunu dış görünüşüne bakarak veriyoruz.

Mesela lüks bir araca binen kişiyle, “ayağımı yerden kessin yeter!” denilerek edinilmiş eski bir araca binene aynı baktığımız veya giyimi kuşamı hayli pahalı ve modaya uygun biriyle gariban giyimli kişiye aynı nazarla baktığımızı söylememiz zor. İhtişamlı bir kıyafet ve altımızda göz alıcı bir araçla bir yere geldiğimizdeki karşılanma şeklimizle bunun tam tersi şartlarda olduğumuzdaki karşılanma şeklimiz tamamen farklılaşmış durumda.

Allah Tealâ Neyimize Bakar?

Bağdat evliyasından Ebubekir Şiblî (ks) hazretleri nefsine muhalefetten taviz vermez, adeta “ölü gibi” yaşardı. Bir gün yeni elbise giydi ve evden çıktı. Birazcık dolaştı, insanlara baktı. Gördü ki kimin üstünde kıymetli elbise varsa herkes ona değer veriyor, eski, sıradan giysili olanları adamdan saymıyorlar. Bu hale çok üzüldü. Eve dönüp eski elbisesini giyinip çıkarken hanımı seslendi:

– Neden yeni elbiseni çıkardın?

– İnsanların haline baktım, çok üzüldüm. Herkes insanların görünüşüne bakıyor, ona göre değer biçiyor. Halbuki Rabbimiz zâhire bakmaz, dedi. Hanımı sordu:

– Peki neye bakar?”

Şiblî hazretleri buyurdu ki:

– Önemli olan kalptir hanım. Allah Tealâ kalbe bakar. Kulun niyetine, ihlâsına göre hüküm verir. Kalbi bozuk kişi çok kıymetli bir elbise giyse Hak indinde kıymet kazanır mı? Kazanmaz! Ama kalbi temiz kul çul giyse, Allah Tealâ katında makbuldür. Çünkü O kalplere nazar eder. Onun için asıl hüner dışı değil, kalbi ihlâsla süslemektir.

Kıymetli Okurlarımız,

Yine birbirinden güzel makalelerle karşınızdayız. Şubat 2022 sayımızın kapak dosyasında “Sûretden Mānâya Yolculuk” konusunu işlemeye gayret ettik. Katkı sağlayan, emeği geçen herkese teşekkür ediyorum. 

Mart sayımızda görüşmek üzere. Allâh’a (cc) emânet olunuz…

Ve minallâhi’t-tevfîk