Dinle neyden, duy neler söyler sana,

Dinle neyden, duy neler söyler sana,

Derdi vardır ayrılıklardan yana.

“Kestiler sazlık içinden” der beni,

Dinler ağlar hem kadın hem er beni.

Hasret anlatmak için bulmam gerek,

Ayrılıktan parçalanmış bir yürek,

Asılı kaybetmişse bir insan arar,

Asıla dönmek için hep uygun an arar.

Kâh dosta yoldaş olup, kâh düşmana,

İnleyip sesler duyurdum her yana.

Dost olur zannımca her insan bana,

Bihaber gel gör ki, sırrımdan yana.

Sırlarım olmaz iniltimden uzak,

Her göz etmez fark, işitmez her kulak.

Saklı olmaz birbirinden can ile ten,

Canı her göz görmez, amma ki sen.

Bir ateştir, ses değildir ney sesi,

Kimde yok ateş, yok olsun böylesi.

Sevgiden ağlar, eğer ağlarsa ney,

Sevgiden çağlar, eğer çağlarsa ney.

Ne o şeydir, perde yırtıp perdesi,

Dost edinmiş, dosta hasret herkesi.

Hem devadır ney denen şey hem zehir,

Bir bulunmaz arkadaştır, hemfikir.

Anlatır ney; Aşk-ı mecnunun nedir,

Kanlı bir yoldan haber vermektedir.

Müşteri yalnız kulak, dil, söz dedi,

Aşk-ı mecnun bildi, akil bilmedi.

Derdimizden gün zamansız dolmada,

Her yanlış bir günle arkadaş olmada.

Gün geçip isterse yaz ersin güze,

Ey temiz insan! Sağol kâfi bize.

Kandı her varlık, balık kanmaz suya,

Rızk eğer eksikse, gün dolsun mu ya?

Anlamaz olgun adamdan ham adam,

Söz hem az hem öz gerektir vesselam.

Mevlânâ

Ocak 2018, sayfa no: 1