Takvâ / Abdülkādir Geylânî (rh.a)

Rasûlullah (sav): ‘Her kim ki zengine sırf zenginliğinden dolayı saygı gösterirse o kişinin dîninin üçte biri gider.’buyurdu.

‘Her kim ki Allah’tan başka şeylerden irtibâtını keser Allâh’a bağlanırsa Allah (cc) onun sıkıntılarını üstlenir. Her kim de dünyâya bağlanırsa Allah (cc) onu dünyânın eline teslîm eder.’ (Nevâdiru'l-Usûl 395)

Dünyânın elinde kalmış kişide âdetler etkili olur. Allâh’ın katındaki şeylere ancak Hakk’ın dışındakilerden irtibâtı kesip, kalbinle ve bütün cihetinle Hakk’a yönelirsen nâil olabilirsin. Allah (cc) bir kudsî hadiste şöyle buyurmaktadır: ‘Her kim bir amel yapar, o ameliyle de Benden başkasının rızāsını kazanmak isterse, bilsin ki Ben iki ortağın en zenginiyim, o amel Benim için değil bana ortak koştuğu içindir.’ (Müslim)

Nefsine, kötü tabiatına, arzularına ve irâdene muhālefet etmeden daha işin başında dünyâya dalman, bir de kendini Allâh’ın sevgili ve yakın kullarından sayman büyük bir hüsran ve seni aldatan bir mahrûmiyetin işâretidir. Şâyet dünyânın Allah (cc) ile olan bağını kestiğini bilseydin; onu aslâ istemezdin. Sen bâtınını (iç ālemini) Allah (cc) için tezyîn edersen Allah da dünyâyı senin için güzelleştirir. Dünyânın içeceği zehirdir, fakat o insanlara tatlı olarak görünür. O kalbine girdiği andan ītibâren seni kanatları altına alır ve tamâmen zehir hâline dönüşür ve seni öldürür.

Ey nefis, şeytan ve kalpten gelen düşünceleri ayırt edemeyen insan! Şunu iyi bil ki şeytandan gelen düşünceler seni günah işlemeye ve bir takım hatālar yapmaya yönlendirir. Şeytan inanç konularında küfre, amel konularında da günâha sevk eder. Melek tarafından gelen düşünceler ise insanı itāate ve güzel amel yapmaya sevk eder.

Īdâm edilen Hallâc-ı Mansur’dan nasīhat istendiğinde o, şu tavsiyelerde bulundu:

- Nefsine karşı tedbir al. Şâyet sen nefse binebilirsen ve ona hâkim olabilirsen ne ālâ. Yoksa nefis senin sırtına biner, bu sefer de sana istediklerini yaptırır.

‘Her kim izzeti isterse bilsin ki izzet Allâh’a āittir.’ (Fâtır, 10.)

Dünyâ bir deniz, şerîat bir gemi, Allâh’ın lütfu da kaptandır. Her kim dîne uymaktan uzaklaşırsa şunu bilsin ki o kişi dünyâ denizinde boğulmaya mahkûmdur.

Allah’tan başka elde edemediğin şeylere sakın üzülme, zîrâ sultan malında dilediği şekilde tasarruf eder. Kişi mülküyle birlikte tamâmen Mevlâ’sına āittir.

Bugün senden aldıklarını yarın kıyâmet günü önünde hazır bulursun. Yarın kıyâmet gününde cehennem ateşi ona şöyle seslenir:

‘Geç ey mü’min! Nûrun ateşimi söndürdü.” Kale duvarlarına düşen oklar surlara bir zarar veremez. Allah (cc) için öyle ameller yapınız ki; ne dünyâ ateşi ne de âhiret ateşi size bir zarar veremesin.

Güzel Edep Sāhibi Olmak İki Türlüdür

Birincisi; dünyâyı terketmekle, dünyâyı gönülden çıkarmakla olur. Dünyâlık menfaatler karşısında takındığı tavırlarla olur. İkincisi ise; dünyâlık şeyleri alırken takındığı tavırlarla olur.

Dünyâ bir anlık hayattan ibârettir. Sakın dünyâya meyletme.

Biz size tecrübe ettiğimiz şeyleri gösteriyoruz. Ne malın ne de evlatların hiçbir fayda vermediği bir günden sakının. Mal dediğin nedir ki? Sen dünyâda çalışıp çabalayıp birçok mal biriktirdin ve yarın kıyâmet gününde de bu mal ve evlatlarının bir faydası dokunacak zannettin. Geçmişte câhiliyye Araplarının zannettiği gibi sen de bu düşünce üzere hayâtını yaşadın. Oysa ki Allah (cc) şöyle buyurmaktadır: ‘O gün ne mal, ne de evlatlar fayda verir, ancak düzgün bir kalp ile Allâh’ın huzūruna gelmek fayda verir.’ (Şuarâ, 88-89)

Kalbi sâlim olan kişi, mallarına ve evlatlarına kalbiyle bakmaz. Mal ve evlatları ile kalbini teskîn etmez. Aksine, mal ve evlatların kendisine geçici olarak verildiğini bilir ve kendisinin Allah (cc) tarafından onlara vekil tāyin edildiğini düşünür. Mal ve evlatlara Rabbinin rızāsını kazanmak için sāhip çıkar ve onlardan gelecek âfetlere karşı tedbirli olur.

Şubat 2022, sayfa no: 14-15

‘Allâh’a ancak doğru kalp ile gelenler kurtulurlar.’ Doğru kalp ise; riyâ, nifak ve insanlara dayanıp güvenmekten uzak olan kalptir.

Ey Rabbimiz! Dünyâda da âhirette de bize iyilik ver ve bizi cehennem azâbından koru! (Bakara 2/201)