Sevgi Kazanır! / Elif E. Bayraktar

Tüm yaratılmışların hâl dili sevgi. Samîmî mü’minin hâl dili gibi kāl dili de sevgidir. Sevgiyi konuşalım.

Nefis nefrete, öfkeye, kîne daha yatkındır; dâimâ savaşı ister. Düşmanlık nefse hoş gelir, sevgi ise ağır. Biz kinden, nefretten sıyrılmıyor, dost ve kardeş olmak için çaba göstermiyoruz. Birbirimize düşmanlık yapıyor, düşmana yardım ediyoruz.

Başımızdaki en büyük belâ sevgisizlik. Sevgi samîmî îmanla yakın alâkalı bir duygu. İnsanın Allâh’a olan îmânı arttıkça, sevgi gücü de artar. İrâde ve akılla dostluk, kardeşlik ve sevgi elde edilir.

Sevginin asıl muhâtabı olan Allâh’a olan sevgi arttıkça îman derinleşir. Sevgi, rûhun ihtiyâcı olan gıdâdır; ruh ve îman bu döngü ile sürekli beslenir.

En güvenilir bir dost olarak, sevginin gerçek sâhibi olan Allah yeter... Sevgi güvencedir.

Mü’minlerin, her şeyin asıl sâhibi olan ve tüm olayları kontrolünde tutan Allâh’a bağlılıkları ve sevgileri çok güçlüdür. Mutluluk sevgidedir.

Şeytan, insanlığın aydınlığa çıkamayacağını telkîn eder de o bilmez, sâdece fısıldar. Aydınlığa çıkaran Allah'tır. Sevgi rûhun aydınlığıdır.

Kur’ân sevginin kaynağıdır. Sevgiyi engelleyen duyguları âyetlerle ezer. Cehâletin, affetmemenin, zulmün üzerine gider, sevginin önünü açar.

Göğüslerimizde kıldığı tek kalp Allah aşkıyla dolmalı. Huzûrun ve kurtuluşun yolu budur. O ses, yol gösteren ses O’dur… Sevgi yol gösterir.

Katı kalpli, inciten, kıran döken kişi, Allâh’ın kâinâtı kaplayan şefkat ve merhametinden nasip alamamıştır. Öfkeyle bağırıp çağıran kişi, o an Allâh’ı ve her olayı O’nun yarattığını unutmuştur. Öfke şeytânîdir, sevgi ise Rahmânî. Sevgi öfkeyi yener.

Hatâ yaptığımızda nasıl Allâh’ın şefkat, merhamet ve bağışlayıcılığına sığınıyorsak, biz de affedici olalım. Hatâ yapan kardeşini bırakıp gitmez mü’min, annenin hasta çocuğunu bir başına bırakmadığı gibi… Sevgi affedicidir.

Her hücresi sevgiye programlı iken insan onları nefretle besleyerek yaşayamaz. Benzinle çalışan arabaya mazot konur mu? Rûhu besleyen sevgidir.

Tutkuya ihtiyâcı vardır insanın. Aksinde rûhu boşluğa düşer, insan zâfiyetle yaşar. Çoğu insan gerçek aşkı -hak dinlerden gelen tutku kavramını- duymuştur; bilinçaltında onu arar ama bulamaz, yalnızca taklîd eder. Çünkü Allah bu özel duyguyu ve özel sistemi sâdece kalbi Kendi sevgisiyle dolu olanlar için yaratır.

Ölüm bizi kovalıyor, biz ise dünyâyı. ‘Madde bağımlılığı’ndan kurtulmamız lazım. Çünkü sevgi için yaratıldık. Dünyâya, Allah sevgisini hücrelerine kadar yaşamak için geldiğinin bilincindeki insan genç kalır, dinç yaşar. Zaman yıpratıcıdır. Ama samîmî sevgiyi yaşayanların lehinde akar. Sevgi dinçleştirir, gençleştirir.

Allah, samîmî îmânımızın derinliğine göre kalbimizde sevgi ve merhamet kılar. Sevgi merhametlidir.

İnsan şefkatli, merhametli, güzel düşünceli olmalı. Ama zorlama olursa ne inanç ne saygı ne de samîmiyet olur. Sevgi samîmiyet ister.

Bugün vefâ, doğruluk ve güven duyguları yok olunca, geriye fazla bir şey kalmadı; sevgi de. Oysa gerçek sevgi güvendir.

Şu dünyâda kalbin tatmîninin başka yolu yok. Vicdânı sıkmamalı, kendini Allâh’a hâlisâne teslîm etmeli, Allah aşkını gönülden yaşamalı.

Sevgi yoksulu olana sevgi vermeli, sadaka gibi… Bir elin verdiğini, diğer el de görmeli... Her yer sevgi olmalı.

Çabamız daha fazla olmalı. Allah cennetini bahşederse, dünyâdaki hâlimizi görüp “neden daha fazlasını yapmadım”dememek için.

Sevgi için çalışalım… "Kim âhireti ister ve bir mü’min olarak ciddî çaba göstererek ona çalışırsa, işte böylelerinin çabası şükre şâyândır." (İsrâ, 19.)

Sevgisiz insan ruhsal ve bedensel yönden çöker, şeytânın bataklığa benzer karanlık sisteminde yaşar, rûhu kararır. Sevgi insanı aydınlığa çıkarır.

Hiç görmeyen (a'mâ) ile gören (basîret sâhibi) eşit olabilir mi? Veya karanlıklarla nûr eşit olabilir mi?" (Ra'd, 16.) Sevgiyle aydınlanalım.

Dünyâdaki yangın, "bana dokunmayan yılan bin yaşasın" mantığından, bencillikten kurtulduğumuzda söner. Sevgi fedâkârdır.

Vedûd olan Allah, düşman kalpleri de uzlaştırıp ısındırır, aralarında dostluk bağı kılar. Sevgi barıştır.

Herkes birilerini lânetliyor. Bencilliğimiz, umursamazlığımız, nefsânî tartışma ve çekişmelerimiz yüzünden Allah güç vermiyor. Allâh’a bir olarak îmân eden insanlar birlik olmadıkça dünyânın fitnesi, kan ve gözyaşı sonlanmaz. Zulmün durması, barış, huzur ve güvenlik için tek çözüm, Kur'ân'ın rûhu içerisinde birleşmek. Çünkü Kur'ân'ın öğrettiği sevgi insanın kalbini yumuşatır, Allâh’ın isimlerinin onun üzerinde tecellî etmesine vesîle olur, onu ebedî kayıptan korur.

… Ve sevgi kazanır!