Kurtuluş Reçetesi, Örnek Şahsiyet Olmak

1980’li yılların başında Emine Şenlikoğlu’nun bir kitabı çıkmıştı. İlk okuduğum kitaplardan biriydi. “Gençliğin İmanını Sorularla Çaldılar” kitabı daha isminden başlayan bir câzibeye sâhipti. Gençliği tuzağa düşüren, îmânını sorgulamasına sebep olan sorular üzerine yorumların olduğu bir kitaptı bu. Öyle sorular vardı ki eğer Kur'ân ve hadis merkezli bir altyapı yoksa, kafadaki soru işâretlerinin büyümesi an meselesiydi. Elbette bu soruları soranların hesâbı açıktı; gençleri bu tür kurgularla tuzağa düşürmek, boş bir sorgu evreninde dönüp durmasını sağlamak ve sonunda îmânını elinden almak.

Günümüzde birçok rol gibi, insanımızın zaaflarına yönelerek onları boşlukta yakalamak isteyenlerin de rolleri değişti. Sosyal medya denen bir dipsiz kuyu var artık. Sınırları belli olmayan, sorgu ve denetim mekanizmasının olmadığı bu mecrâda her türlü tehlike 7’den 77’ye herkesi hedef almış durumda. İlmi, irfânı, alanı belli olmayan kişilerin her konuda ahkâm kestiği sosyal mecrâların en popüler konularının başında dînî konular ve hassâsiyetler geliyor. Din mefhumu, toplumun büyük kesimini ilgilendirdiği için algıları daha çabuk etkisi altına almakta. Araştırma lüzûmu görmeden duyduğu her bilgiyi doğru zanneden kişileri çok çabuk ağına düşüren amacı belli yapılar sorgusuz suâlsiz, daha da önemlisi peygambersiz bir din algısını yaymayı hedeflemekte. Kâinâtın oluşumunu ve devâmını tesâdüfler ile açıklamak gibi bir gafletin ürünü olan akılların amacı, zihin bulanıklığı oluşturarak asıl vermek istedikleri îmansızlık aşısını uygulamak için zemin oluşturmaktır.

Adı sürekli değişen; “Bize Kur'ân yeter, deizm, Kur'ân Müslümanlığı” gibi hassas noktalardan hareketle kafalarda soru işâretleri oluşturmayı hedefleyen bir yapı, sistemli bir şekilde mesnetsiz bir savruluşu yaşamakta ve kendilerine taraftar bulmak için hiçbir değer yargısı gözetmeden hareket etmekteler.

Kıstasları çok net bir şekilde belirlemek gerek. Din var. Bir Yaratıcı tarafından kurulan kusursuz ve mükemmel bir işleyişle yaratılanların ömürlerini sürdürdükleri dünyâ hayâtı var. Bu döngü içerisinde Allâh'ın (cc) kullarına mesajlarını ilettiği Peygamberler, hem öğreten hem de örnek şahsiyetler olarak mü'minlere rehber olan Allâh'ın sevgili kullarıdır. Son Peygamber Hz. Muhammed (sav) tüm insanlık için seçilmiş son peygamberdir. Allâh'ın emirlerini mü'minlere ileten Peygamber Efendimiz, Kur'ân’dan aldığı ışığı örnek davranışlarıyla birleştirerek Kur'ân, sünnet, hadis dinamikleriyle mü'minlere sunmuştur. Bu, inançlı bir kulu dünyâ hayâtında âhirete en güzel şekilde hazırlayacak önemli değişmez ve sarsılmaz değerlerdir. Birinin olmaması ya da ihmâl edilmesi bile îmânı zedeleyen ağır bir darbe olarak kulun hânesine yazılır.

Elimizde kaynağı Hak olan bu kıstaslar varken çerçeveyi doğru çizmemiz ve belirlememiz gerekir. Dünyâ hayâtının en korunaklı bölümünde âileler yer alır. Her şeyin merkezinde âile vardır. Çocuğun; hayâta, eğitime ve en önemlisi dîne dayalı temel bilgilerini âileden alması gerekir. Evini cenneti bilmeli bir çocuk. Attığı adımı din düstûru ile atmayı daha çocukluk yaşlarında öğrenmeye başlayan çocuk evini bir huzur mekânı bilmeli, ne yaparsa yapsın bir sünnet işler gibi hassâsiyet göstermeli. Her işin başı evde başlar. Helâli, harâmı, günâhı, sevâbı âileden görerek öğrenen çocuklar yetiştirerek hayâtı en iyi şekilde düzene sokabiliriz.

Çocuğu nasıl bir terbiye ile yetiştirmeli sorusunun en güzel cevâbı; Peygamber (sav) ahlâkıyla yetiştirmektir. Ahlâkların en güzelidir Resûlullâh’ın (sav) ahlâkı. Ömrünün her ânında örnek bir şahsiyet olmuş, yaşadığı çevrede O’nun ahlâkı herkes için rehber hâline gelmiştir. O, çocukların terbiyeli yetişmelerinin de önemini her zaman vurgulamıştır. Çünkü Kur'ân’da açık bir şekilde Allah (cc) bizleri uyarır: “Ey îmân edenler, kendinizi ve çoluk çocuğunuzu ateşten koruyunuz.” Ateşten korunmak. Mü'min olarak yapmamız gereken de budur zâten. Burada ne yaparsak yapalım ya kendimizi ateşten koruyacağız ya da cehennemimize odun taşıyacağız.

Çocuklarımızı ateşten korumanın yolu, onları en güzel ahlâkla yetiştirmekten geçer. Çocuklar anne ve babalarıyla vakit geçirirler. Bütün davranışlarına şekil verirken rol olarak anne ve babalarını alırlar. Büyükler nasıl davranırsa çocuklar da onlar gibi olmaya başlarlar. Çocukları önemsememek, onlara karşı vurdumduymaz olmak, onların eğitimini ehil olmayan ellere teslîm etmek yapılacak en büyük hatâlardandır. Çünkü çocuklar, her şeyin farkında olarak büyürler. Büyüklerinden gördüğü her davranış çocuklar için birer rehberdir. Baba ne konuşursa çocuk da onu telaffuz eder. Anne evde nasıl davranırsa çocuk da davranışlarını o şekle sokar.

Evde sağlam bir îman zırhına bürünen çocuk, hayâta atıldığında bu zırh sâyesinde kendini yalandan, günahtan, küfürden, en çok da çağın bir hastalığı hâline gelen sosyal medyanın mesnetsiz bilgilerinden koruyacaktır.

Âilesinin elinde İslâm ahlâkını alan bir çocuk, attığı her adımda bu ahlâkın nûruyla aydınlatır dünyâsını. Girdiği her mecliste terbiyesiyle göz doldurur. O çocuk için dünyâda başka bir nîmete ihtiyaç yoktur. O, hayâtının en büyük kazancını âilesinden almıştır. Terbiye, alınları aydınlatan, insanın cennetini hazırlayan en büyük erdemdir. Çünkü üstün bir terbiye ile yetişen çocuklardan vatana, millete zarar gelmez. Kul hakkını bilir böyleleri. Saygıda kusur etmez hiç kimseye. Ümmet sevdâsıyla kucaklar tüm mü'minleri. Karşısına çıkan küfür ehillerini Kur'ân ışığıyla ve Resûlullah metoduyla savuşturur. Nedir bu metodun ana prensibi? Allâh'ın emirlerine sımsıkı sarılmak insanı darda koymaz. Kur'ân, insanın yolunu aydınlatan en büyük rehberdir.

Sosyal medyanın, kaynaksız konuşan hurâfecilerin karşısında erdemli olmayı, hakkı ve hukûku gözetmeyi salık veren bir Kur'ân, onun en iyi uygulayıcısı Peygamber Efendimiz, sahabeler ve yolumuzu aydınlatan Allah dostları vardır. Tüm bunlar, insanlığın kurtuluşu için bir muştudur. Darda kalınca Allâh'ın ipine sımsıkı sarılmanın huzûrunu anlatmalı herkese. Huzûru dînin dışında arayanların aslında içlerinde sönmek bilmez bir yangın, beyinlerinde her gün büyüyen soru işâretleri olduğu unutulmamalı. Îman ferahlatır, inanmak insana huzur ve güven verir.

İnanarak, güvenerek ve inandığını hayâtına uygulayarak bir nesil inşâ edebiliriz. Îman hassâsiyetlerini Kur'ân rehberliğinde vererek, Peygamber Efendimiz’in örnek davranışlarına vurgu yaparak “Neden yapmadığınız şeyleri söylüyorsunuz?” (Saff, 2.) âyetini alnımıza çatarak öyle bir yaşam sürmeliyiz ki “İşte mü'min böyle olur, ben tam anlamıyla inanırsam böyle olurum.” dedirtebilelim. Çünkü din sâdece yazılı kurallar bütünü değildir. Bu dînin en önemli noktası, yazılanların uygulanmasıdır. Bir Peygamber hassâsiyetine tüm insanlığın ihtiyâcı var: “Emrolunduğun gibi dosdoğru ol; seninle birlikte tevbe edenler de (dosdoğru olsunlar) ve aşırı gitmeyin.” (Hûd, 112.)

Ağustos 2024, sayfa no: 24-25