Eğitim Anlayışımız

İnsanlar dünyaya geldikleri zaman zihinleri boştur.

Anne babasının, çevresinin etkisi ve sunduklarıyla yavaş yavaş zihni şekillenmeye başlar. Yaşı ilerledikçe de doğru ve yanlış, davranışlarını kendi irâdesiyle bilinçli olarak yapmaya başlar.

İşte bu noktada eğitim devreye giriyor.

Kime sorsak eğitimin öneminden, vazgeçilmezliğinden, gerekliliğinden bahseder. Elbette bunda haklıdırlar. İnsanların eğitilmesine hiç kimse itirâz etmez. Bunun gereksizliğini de kimse savunmaz. Ancak eğitimin nasıl olması gerektiği, bilginin nasıl sunulması gerektiği, eğitim bilimleri ve teknolojisinden hangi ölçüde faydalanılması gerektiği, önceliğin hangi konular olması gerektiği insandan insana değişir. 

Ve problem tam da bu noktadadır.

İnsanların belli konularda eğitilmesiyle, bilgilendirilmesiyle, her şeyin biteceği yanılgısı.

Eğitim Şart…

Çocuk yaramazlık yapar, anne babasının sözünü dinlemez, karar verilir: Eğitim şart.

Delikanlı; isyankâr havalardadır, artık çevresine zarar verir boyuta ulaşmıştır, çözüm hazır: Eğitim şart.

Kız; kılık-kıyâfeti, hareketleri ve edâsıyla farklı bir iklimdedir, yapılacak bellidir: Eğitim şart.

Yönetici doğru sevk ve idâre etmez, yanlışlıklar yapar, memuru suça iter, halka tepeden bakar, durum açık: Eğitim şart.

Memur vatandaşa adam muamelesi yapmaz, işini savsaklar, suç ve çözüm bellidir: Eğitim şart.

İşçi-işsiz, esnaf-tüccar, çiftçi, öğrenci… hangi iş ve meslekte olursa olsun ortaya çıkan tüm sorunlarda teşhis nettir: Eğitimsizlik 

Mesele Eğitimsizlikte mi?

Yaşanan bu ve benzeri sıkıntılar karşısında eğitimin akla gelmesi elbette güzel ve anlamlı. Ancak artık şunun da tam olarak kavranması ve kabûl edilmesi gerekmektedir: Eğitim hiçbir zaman tek başına yeter bir şart değildir. 

İnsanların cehâletten kurtulmaları, aydınlanmaları, bilgiyle donanmaları tartışmasız önemlidir. Hatâlı ve yanlış iş yapanların belli bir kısmının yeterli bir eğitim almadıkları bir vâkıadır. Ancak kendine ve topluma zararlı işler yapan pek çok insanın da eğitimli olduğu hattâ üniversite tahsîli aldığı göz ardı edilmemelidir.

Çevremize baktığımızda şunu görürüz: Toplumda suç işleyen ve hatalı davranışlarda bulunan insanlar arasında eğitimli-eğitimsiz, tahsilli-tahsilsiz pek çok insan vardır. Sâdece suç şekli ve kalitesi(?) değişiklik arz etmektedir.

Birisi hırsızlığı yaparken belki amatör ve ilkel yöntemler kullanmakta, vatandaşın evine girmekte, arabasını açmakta, eşyasını yürütmekte ancak diğeri yâni bilgili/eğitimli olanı ise bilgisayar ortamında, ihâle dosyaları üzerinde yasalara uygun(?) bir şekilde bu işi yapmaktadır. 

Yâni ikisi de hırsızlık ama biri nitelikli, bilimsel(?), diğeri ise kaba-saba bir hırsızlık.

Eğitim Felsefemiz

Hayâtın hızla aktığı, teknolojinin gelişimini hızlandırdığı, dengelerin kısa sürelerde değiştiği, dijital dünyânın insanı sarmaladığı, bilgiye erişimin bir dokunuşa indiği, tüm iyilik ve kötülüklerin en yaygın olduğu modern dünyâda eğitim, her zamankinden daha büyük bir önem kazanmıştır.

Köklü bir geçmişe, iftihar edilecek bir mîrâsa, adâlet, özgürlük, merhamet ve insâniyet temelli bir medeniyete sâhip olan milletimiz eğitim adına pek çok çalışmayla geleceğe hazırlanmalıdır.

Eğitim meselesi her şeyden önce bir insan meselesidir. Yeryüzünü îmar ve ifsâd etme kabiliyeti olan insan; öğrendikleri ve öğrenmedikleri, uyguladıkları ve reddettikleri ile hayâtı zindana veya huzur adasına çevirir.  

Eğitim; “Rûhu Hak ile, cismi halk ile ünsiyet kuran, kendisine akıl, idrak, hürriyet, irâde ve özgürlük bahşedilen, yeryüzünde halîfe yapılarak îmâr etmekle görevlendirilen, iyilik ve kötülük dünyâsında doğruya yönelmesi istenen, cihanşümûl İslâmî hakîkatlere göre bir hayat süren…” insan yetiştirmeyi hedeflemelidir. 

Eğitim; insanın hamlığını bilgiyle giderme ve yeteneklerini geliştirerek pişirmeyi, insanlığa yararlı olma ve iyilik ferdi olup olgunlaşma hedefine kavuşturmayı hedeflemelidir. Eğitim; yasakçı, baskıcı ve zorlayıcı olmamalıdır.

Eğitim; hayâtı mârifet ve hikmetle anlamlandıran, aynı zamanda mârifetle ilgili gönül dünyamızın yansımalarını ve bunları içeren ana unsurları esas almalıdır. 

Eğitim; temel referanslarıyla inancımızdan beslenmelidir. İslâm’ın bizim için en hayâtî, en fıtrî, en kurtarıcı esaslar manzûmesi olduğu dikkate alınmalıdır.

Eğitimde; bin yıllık İslâmî birikim ve hattâ İslâm öncesi kültürümüzde yer alan güzellikler dikkate alınmalıdır. Bilginlerimiz, âlimlerimiz ve onların kıymetli çalışmaları günümüze aktarılmalıdır.

Eğitim; insanlığın ortak paydası mâhiyetinde yer alan hikmet ve bilimsel gelişimi, dünyânın neresinde olursa olsun arayıp bulmalı, süzerek neslimize sunmalıdır.

Eğitim; iki boyutlu, iki kanatlı, iki kanallı olmalıdır. Bir taraftan beşerî, sosyal, fen bilimleri verilirken; diğer taraftan da mânevî eğitim kesinlikle ihmâl edilmemelidir. Ve bu ikisi birlikte verilmelidir. Bir ayrım yapmadan, kategorize etmeden aktarılmalıdır. 

Eğitim; Allâh’ı (cc), Peygamber (sav)'i, Kur’ân-ı Kerîm’i, kutsal değerleri gençlerimizin ruhlarına ilmek ilmek dokumalıdır.

Eğitim; dürüstlüğü, erdemi, yüce ahlâkı, insanca davranmayı sahîh kaynaklardan alıp ilk okuldan itibâren son sınıfa kadar her kademede aktarmalı ki birey yarın bunalıma düşmesin, daha büyük hatâlar yapmasın, kendini boşlukta hissetmesin.

Geçmişten geleceğe büyük millet, güçlü devlet, vasat ümmet olmanın yolu; kendi değerlerini koruyarak, bir sonraki nesle aktararak, çağın da dilini yakalayarak eğitim-öğretim gerçekleştirmektir. 

Unutulmamalıdır ki eğitim ve öğretim sâdece okuldan, öğretmenden, sınıftan ibâret değildir. Ve eğitim sâdece bazı bilgileri alıp dört işlemi yapmak, kimyâ formüllerini öğrenmek, târihî olayları kavramak veya Kur’ân-ı Kerîm okumayı öğrenmekten ibâret değildir. 

Eğitim ile aslında şekillenen, düzenlenen, hazırlanan, tasarlanan; milletimizin bekâsı, neslimizin ihyâsı, medeniyetimizin inşâsıdır. Bu sebeple her adım kültürümüzü, edebiyatımızı, sağlığımızı, adâletimizi, sanâyi ve teknolojimizi, ticâretimizi, uluslararası ilişkilerimizi biçimlendirmektedir.  

Evet eğitim şart ama bu şartlarla…

Ekim 2023, sayfa no: 43-44-45