Abdullah b. Huzâfe Es-Sehmî (ra)’ın Rum Kralından Çektiği Eziyetler

• Hz. Ömer bir orduyu Rum diyârına gönderdi. İçlerinde Abdullah b. Huzâfe (r.a.) de vardı. Rumlara esir düştü. Onu krallarına götürdüler ve:

“Bu adam Muhammed’in arkadaşlarındandır!” dediler. O Rum tâğutu Hz. Abdullâh’a:

“Sen hristiyan olursan mülk ve saltanatıma seni ortak yapacağım.” dedi. Abdullah:

“Eğer bütün mülkünü ve Arapların elinde bulunan bütün memleketleri bana bağışlasan, karşılığında Hz. Muhammed’in (sav) dîninden bir göz açıp kapayıncaya kadar ayrıl desen bunu yine yapmam.” dedi.

Bunları işittikten sonra kral, onun ağaca bağlanmasını emretti ve okçulara: “Ona okları isâbet ettirmeyin ve her atışta ona hristiyanlığı teklîf edin” dedi. Onlar da öyle yaptılar. Fakat Abdullah yine reddetti. Sonra kral emretti, onu indirdiler. Daha sonra bir kazana su koyup kaynattılar. Başka bir müslüman esir getirilip ona da hristiyan olması teklîf edildi. O da reddetti. Bunun üzerine onu kaynamakta olan kazanın içine attılar. Sonra kral, kazanın içine Abdullâh’ın atılmasını emrettiğinde Abdullah (r.a.) ağladı. Bunun üzerine Kral’a: “Bu adam suya atılmaktan korktuğu için ağlıyor!” dediler. Kral onun geri getirilmesini emretti. Abdullah’a, hristiyan olmasını tekrar teklîf etti. Fakat o yine kabûl etmedi. Kral:

“O halde, kabûl etmediğine göre, seni ağlatan nedir?” diye sordu. Abdullah:

“Ben kendi kendime dedim ki, şimdi seni bu kazanın içine atarlar da biraz sonra ölüp gidersin. Halbuki ben cesedimdeki her kıl adedince canım olsun ve Allah için bu suya atılsın isterdim.” dedi. Bunun üzerine kral ona:

“Benim başımı öpmen karşılığında seni serbest bırakmama ne dersin?” diye sordu. Abdullah:

 “Beni ve bütün müslüman esirleri serbest bırakırsan başını öperim.” dedi. O da bu şartı kabûl etti. Abdullah (r.a.) kalbinden: “Bu Allâh’ın düşmanlarından birisidir.” dedi ve kralın başını öptü. Kendisi ile berâber bütün müslüman esirleri bıraktırdı. Onları Hz. Ömer’in (r.a.) huzûruna getirdi ve hâdiseyi ona anlattı. Hz. Ömer:

“Her müslümana Abdullah b. Huzâfe’nin başını öpmek görevdir.” dedi ve “İşte ben başlıyorum” diyerek kalktı ve Abdullah (r.a.)’ın başını öptü.

(Beyhâkî, İbn Asâkir (Ebu Râfî’den); Kenzü’l-Ummal, VII/62; İsâbe, II/297)

Hayâtü’s-Sahâbe (Cilt-1 - M. Yûsuf Kandehlevî)